Tajemnica zawału serca i miażdżycy
admin
Około 10% całkowitej objętości krwi wyciskanej z serca przechodzi bezpośrednio do mięśnia sercowego przez dwie tętnice wieńcowe odchodzące od aorty. Po obmyciu każdego włókna mięśniowego serca, krew wraca poprzez żyły wieńcowe do prawego przedsionka serca. Każde zaburzenie w dostawie utlenowanej krwi do jakiejkolwiek części mięśnia sercowego może poważnie zakłócić metabolizm we włóknach tej okolicy mięśnia sercowego i wywołać w bardzo krótkim czasie poważne zniszczenia. Na przykład nagłe zamknięcie przez skrzep jednej z tętnic wieńcowych lub któregokolwiek z jej dużych odgałęzień wywołuje zawał serca. Szybkie uszkodzenie włókien mięśnia sercowego wskutek niedoboru tlenowego u chorych na zawał serca powoduje uwalnianie z tkanek do krwi licznych enzymów, takich jak aminotransferaza ałaninowa i dehydrogenaza mleczanowa. Wyraźny wzrost aktywności tych enzymów w krwi oraz inne objawy stanowią istotne elementy diagnostyczne zawału serca. W okresie zdrowienia znekrotyzowane włókna mięśniowe zostają powoli zastępowane przez tkankę bliznowatą. Zawał serca może zakończyć się fatalnie, jeżeli odpowiednio duża część tkanki sercowej zostanie pozbawiona dostaw utlenowanej krwi; w USA zawał serca jest głównym zabójcą. W większości przypadków główną przyczyną zawału jest miażdżyca, najbardziej powszechna postać stwardnienia naczyń tętniczych. W miażdżycy średnica wewnętrzna, czyli światło naczyń, ulega zwężeniu, które jest spowodowane przez złogi substancji tłuszczowych, stopniowo utwardzających się i tworzących twarde włókniste blaszki.
